انجام فصل پنجم پایان نامه

در این فصل ابتدا به هدف پژوهش اشاره می‌شود و سپس یافته‌های پژوهش بر اساس سوال ها و فرضیه‌های اين پژوهش بررسی می‌شود و پس از مقایسه نتایج به‌دست‌آمده در پژوهش حاضر، با دیگر پژوهش‌های صورت‌گرفته، بحث و تبيين يافته­ ها، نتیجه ­گیری نهایی و محدودیت‌های پژوهش و پیشنهادهای كاربردی و پژوهشی مرتبط ارائه می‌شود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه‌ی بین راهبردهای تنظیم هیجان، بازداری شناختی و رفتاری و رانندگی پرخطر بود. در فرضیه اول پژوهش مطرح شده بود که بین راهبرد تنظیم هیجان به شیوه ارزیابی مجدد شناختی و رانندگی پرخطر رابطه معکوس وجود دارد. برای آزمون این فرضیه، از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که بین ارزیابی مجدد شناختی و رانندگی پر خطر رابطه منفی و معنی­ داری وجود دارد؛ یعنی افرادی که از راهبرد ارزیابی مجدد شناختی بیشتری استفاده می‌کنند رانندگی کم‌خطرتری می‌کنند؛ بنابراین فرضیه اول پژوهش حاضر تأیید می‌شود.

این یافته پژوهش حاضر، با نتایج پژوهش آزموده و همکاران (1399) که نشان دادند تنظیم هیجان منفی تأثیرات مستقیم معناداری بر رفتارهای پرخطر (از جمله مصرف مواد مخدر و الکل) دارد همسو است. ملاکریمی (1398) نیز در پژوهش خود نشان داد که سبک‌های تنظیم هیجان ناسازگار و رفتارهایی با منشأ عاطفی ممکن است پیش‌بینی‌کننده مهمی برای رفتارهای پرخطر باشد. از سویی، روکا و ژاریوت ۔ گارسیا (۲۰۱۲) گزارش کردند که توانایی تنظیم هیجان، با رفتارهای پرخطر رانندگی نظیر سرعت، استفاده از الكل يا مواد، حواس‌پرتی و خستگی و تمایل به خطرپذیری رابطه منفی دارد.

می­توان گفت افرادی که فاقد مهارت­های لازم برای ارزیابی مجدد تجارب هیجانی خود هستند، احتمال بیشتری دارد که هنگامی‌که می­خواهند عواطف منفی خود را مدیریت کنند درگیر رفتارهای پرخطر شوند یا احساسات خود را سرکوب کرده و نادیده بگیرند. از سوی دیگر این افراد با درک کمتری که از هیجانات خود دارند، مشکلات خود را بیشتر درونی می­کنند، به‌علاوه افرادی که هنگام مواجهه با هیجانات منفی توانایی تغییر افکار خود را ندارند، احتمالاً منابع محدود­تری برای غلبه بر احساسات منفی خود دارند و برای تسکین هیجانات شدید خود، اقدام به انجام رفتارهای پرخطر می‌کنند (محمودعلیلو و همکاران، 1394).

افرادی که مهارت‌های لازم برای مقابله با تجربیات عاطفی خود را ندارند، به‌احتمال‌زیاد هنگام مدیریت و کنترل احساسات منفی خود، درگیر رفتارهای پرخطر هستند (ملاکریمی، 1398). بر اساس نظر پژوهشگران، افرادی که از راهبردهای نظم جویی ناکارآمد استفاده می‌کنند، بیش از دیگران مستعد استفاده از رفتارهای پرخطر به عنوان ابزاری برای تسکین هیجان منفی هستند. به نظر رومر و همکاران (2009)، گرایش به رفتارهای پرخطر راهی برای کاهش هیجان­های ناخوشایند است. همچنین، مکلگلین و همکاران (2011) عقیده دارند افراد زمانی که نتوانند از راهبردهای مناسب و مسئله محور برای مقابله با هیجان‌های آزار دهنده خود استفاده نمایند و یا درک درستی از هیجان‌های خود نداشته باشند، به ناچار به رفتارها و اعمال با نتایج نامطلوب متوسل می شوند تا آن‌ها را تعدیل و تغییر دهند. این رفتارها ممکن است رفتارهای پرخطری، مانند رانندگی پرخطر، آسیب رساندن به خود و یا رفتارهای پرخاشگرانه باشد (اکسلرود، 2011).

• با توجه به این که یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد بین راهبردهای تنظیم هیجان و رانندگی پرخطر رابطه معکوسی وجود دارد پيشنهاد می‌شود كه هنگام صدور گواهينامه، علاوه بر بررسي سلامت فيزيكي و روانی، مهارت­ های تنظيم هيجانی رانندگان نيز بررسي شود؛ همچنين مداخلاتی با هدف افزايش توانايي تنظيم هيجانی ممكن است در كاهش رانندگی پرخطر مفيد باشد.
• با توجه به این که یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد بین مؤلفه­ های بازداری شناختی (برخی از مؤلفه‌های آزمون استروپ) و رانندگی پرخطر رابطه معکوسی وجود دارد، پيشنهاد می‌شود آموزش بازداری شناختی به‌ منظور کاهش رانندگی پرخطر، اجرا شود.
• با توجه به این که نتایج حاصل از یافته‌های پژوهش نشان داد بین بازداری رفتاری (برخی از مؤلفه‌های آزمون برو/نرو) و رانندگی پرخطر رابطه معکوسی وجود دارد پيشنهاد می‌شود در زمان صدور يا تمديد گواهينامه این عامل به‌عنوان يك فاكتور مهم به منظور کاهش رانندگی پرخطر مد نظر قرار گيرد.

• با توجه به محدودیت اجرایی پژوهش از نظر توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها، به دلیل اپیدمی ویروس کرونا در جامعه، پیشنهاد می شود با تکمیل سایر مواردی که در بالا گفته شد در برهه زمانی دیگری پس از همه گیری کرونا، این پژوهش تکرار شود.
• با توجه‌ به محدودیت جامعه آماری مورد اشاره، پیشنهاد می‌شود این پژوهش در دیگر کلان‌شهرهای کشور نیز انجام رسد و نتایج حاصل از آن با نتایج این پژوهش مقایسه گردد.
• پیشنهاد می­گردد در پژوهش­ های آتی، نقش عوامل روانشناختی دیگر بر رفتارهای پرخطر رانندگی در میان رانندگان مورد بررسی قرار گیرد.

محدودیت تعمیم: این پژوهش به صورت مطالعه موردی در اداره ثبت احوال کرمانشاه انجام شده است. اگرچه این روش امکان تمرکز بیشتر و افزایش عمق تحقیق را فراهم می­ کند اما امکان تعمیم نتایج آن به دیگر ادارات و سازمان ها را با محدودیت مواجه می ­سازد.

محدودیت ذاتی پرسشنامه: با توجه به این که پرسشنامه ادراک افراد را از واقعیت می­ سنجد، ممکن است این ادراک کاملاً منطبق با واقعیت نباشد.